بررسی عملکرد اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵، تحول واقعی در پرچمدار آینده
با نزدیک شدن به معرفی پرچمداران سال جدید، تمرکز روی تراشه‌های موبایل بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است. در این میان، اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ کوالکام که دیشب در مراسم کوالکام در کنار Snapdragon X2 Elite معرفی شد توجه کارشناسان و کاربران را به خود جلب کرده است. بررسی‌های منتشرشده توسط کانال چینی Geekerwan نشان می‌دهد که این تراشه نوآوری‌هایی در معماری و عملکرد دارد که می‌تواند تجربهٔ استفاده از گوشی‌های پرچمدار آینده را بهبود دهد.
تراشه ترکیبی از دو معماری هستهٔ پرقدرت Oryon L و شش هستهٔ کم‌مصرف Oryon M ارائه می‌دهد. هر خوشه شامل ۱۲ مگابایت کش L2 اشتراکی و ۸ مگابایت برای کل SLC است. این طراحی همراه با افزایش کش دستورالعمل L1 به ۱۹۲ کیلوبایت و بهینه‌سازی واحدهای ALU، FMUL و SIMD، کارایی تراشه را به شکل ملموسی ارتقا داده است. دیاگرام die اندازهٔ تراشه را ۱۲۶ میلی‌متر مربع نشان می‌دهد؛ کمی بزرگ‌تر از نسل قبل (۱۲۴ میلی‌متر مربع) اما همچنان جمع‌وجور و کارآمد در مقایسه با برخی رقبا است.
در آزمون گیک‌بنچ هنگام بررسی اسنپدراگون ۸ نسل ۵، تراشه امتیاز ۳۸۴۶ در تک‌هسته و ۱۲۵۴۶ در چند‌هسته کسب کرده است؛ اعدادی که به‌ویژه در عملکرد چند‌هسته‌ای فاصله‌ای قابل توجه با نسل گذشته و رقبایی مانند A19 ایجاد می‌کنند. برای مثال، A19 چند‌هسته‌ای حدود ۱۰۳۰۷ ثبت کرده و نسل قبلی اسنپ دراگون نزدیک به ۱۰۲۴۲ بوده است. نمودار کارایی در برابر مصرف انرژی نشان می‌دهد در بازهٔ مصرف زیر ۱۰ وات، پرچمدار کوالکام از A19، دایمنسیتی ۹۵۰۰ و XRING O1 پیشی می‌گیرد و در بارهای بالاتر تا نزدیک ۱۲۰۰۰ امتیاز عمل می‌کند.
البته که این نمودار نشان دهنده‌ی برتری عملکرد بر مصرف A19 Pro نسب به تمام پردازنده های نام برده است، هرچنبا اختلاف کم با پرچمدار کوالکام، لازم به ذکر است که پرچمدار کوالکام حدود ۱۰٪ حداکثر قدرت بیشتری نسبت به A19 Pro در CPU دارد ولی این برتری با ۶۶٪ مصرف بیشتر ممکن شده و در صورتی که مصرف اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ به اندازه حداکثر مصرف پرچمدار اپل محدود شود این برتری به ضعف قدرت ۲٪ تبدیل می‌شود.
آزمون‌های SPEC 2017 تصویر دقیق‌تری از توان واقعی ارائه می‌دهند. در این تست، هستهٔ Oryon L v3 با فرکانس ۳.۶۵ گیگاهرتز، امتیاز ۲.۳۳ در INT و ۳.۹۸ در FP ثبت کرده است؛ حدود ۸–۱۰ درصد بهتر از نسخهٔ قبلی (۲.۱۶ و ۳.۵۸). به‌عنوان نمونه، در پردازش‌های INT چند‌هسته‌ای، Gen 5 در مصرف ۸ وات تا ۱۲ برابر بازدهی بیشتری دارد.
در تست SPEC 2017 برای هسته های پرفورمنس پردازنده های اپل، A19 Pro و A19 در INT هنوز بهترین عملکرد را ارائه می‌دهد و با اختلاف چشمگیر، اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ قرار می‌گیرد و سپس با اختلاف کم دایمنسیتی ۹۵۰۰ و XRING O1 قرار دارد. در معیار FP رتبه‌بندی ها حفظ می‌شود اما پرچمدار کوالکام می‌تواند اختلاف را با پرچمداران اپل کم کند و از آن طرف اختلاف با دایمنسیتی ۹۵۰۰ و XRING O1 بیشتر می‌شود.
البته در بررسی اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ و تست هسته‌های کم مصرف با SPEC 2017 پرچمدار کوالکام را فقط در یک کلمه میتوان خلاصه کرد، افتضاح، البته نه بدتر از فاجعه دایمنسیتی ۹۵۰۰. در INT مجددا پرچمداران اپل عملکرد برتر از نظر عملکرد بر مصرف دارند اما حالا میان این دو و پرچمداران کوالکام، XRING O1 شیائومی قرار دارد و پس از اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵، اسنپدراگون ۸ الیت قرار می‌گیرد و بدترین عملکرد به دایمنسیتی ۹۵۰۰ تعلق دارد. نتایج در FP تا حدی حفظ شده و تنها تغییر، جابه‌جایی جایگزین دایمنسیتی ۹۵۰۰ با اسنپدراگون ۸ الیت (پرچمداران نسل قبل کوالکام) است.
در بخش گرافیک Adreno GPU نیز ارتقای چشمگیری تجربه کرده است. در تست 3DMark Steel Nomad Light تراشه امتیاز ۳۱۴۳ به‌دست آورده؛ بالاتر از ۲۵۸۳ امتیاز نسل قبل و نزدیک به ۳۳۸۶ گزارش‌شده برای دایمنسیتی. این نتایج نشان می‌دهد Adreno در بارهای سبک و میان‌رده عملکردی بسیار رقابتی و بهینه از نظر مصرف انرژی دارد. با این حال، در آزمون سنگین‌تر Solar Bay Extreme با امتیاز ۱۴۱۶ پایین‌تر از نماینده مدیاتک با ۲۵۷۰ و اپل با ۲۴۰۷ امتیاز قرار می‌گیرد؛ نشانه‌ای از تمرکز روی کارایی انرژی‌محور در وظایف روزمره به جای بیشینه‌سازی عملکرد در بارهای بسیار سنگین.
عملکرد پیک GPU نیز قابل توجه است؛ حدود ۳۱۶۹ گیگافلاپس در FP32 و ۳۱۶۲ گیگافلاپس در FP16، رقمی نزدیک به ۸ درصد ارتقا نسبت به نسل قبل (۲۹۲۴ و ۲۹۲۳). این بهبود نه‌تنها باعث فریم‌های بالاتر در بازی‌های سبک می‌شود، بلکه در وظایف محاسباتی نیمه‌سنگین نیز مؤثر است.
سرعت و تأخیر ذخیره‌سازی داخلی نیز در این نسل بهینه شده‌اند. نمودارها نشان می‌دهند تأخیر تا ۱۶۰ نانوثانیه در بلوک‌های کوچک (16KB) کاهش می‌یابد؛ تجربهٔ باز شدن اپلیکیشن‌ها و بارگذاری داده‌ها را روان‌تر کرده و به ویژه در سناریوهای بازی و بارگذاری‌های متوالی فایل محسوس خواهد بود.
در نهایت بررسی اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ نشان می‌دهد که این پردازنده را نمی‌تون قدرت برتر انتخاب کرد چرا که نسبت به دایمنسیتی ۹۵۰۰ در GPU و A19 Pro در CPU ضعف دارد و یک پردازنده در میان این دو در اکثر زمینه ها حساب می‌شود چرا که برتری چشمگیر نسبت به دایمنسیتی ۹۵۰۰ در CPU و A19 Pro در GPU دارد، همچنین میتوان این مدل ها به عنوان قویترین پردازنده از نظر پردازش هوش مصنوعی، کنترل حافظه و پردازش تصاویر دانست.
